به تو چه

من اگر کافر و بی دین و خرابم؛ به تو چه!

من اگر مست می و شرب و شرابم ؛ به توچه!

تو اگر مستعد نوحه و آهی٬ چه به من!

من اگر عاشق سنتور و ربابم ؛ به تو چه!

تو اگر غرق نمازی٬چه کسی گفت چرا؟!

من اگر وقت اذان غرقه به خوابم ؛ به تو چه!

تو اگر لایق الطاف خدایی٬ خوش باش

من اگر مستحق خشم و عتابم ؛ به تو چه!

دُنیا گر چه سراب است به گفتار شما

من به جِد طالب این کهنه سرابم ؛ به تو چه!

تو اگر بوی عرق میدهی از فرط خلوص

و من ار رایحه ی مثل گلابم؛ به تو چه!

من اگر ریش٬ سه تیغ کرده ام از بهر ادب

و اگر مونس این ژیلت و آبم ؛ به تو چه!

تو اگر جرعه خور باده کوثر هستی

من اگر دُردکش باده ی نابم ؛ به تو چه!

تو اگر طالب حوری بهشتی٬ خب باش

من اگر طالب معشوق شبابم ؛ به تو چه!

تو گر از ترس قیامت نکنی عیش عیان

من اگر فارغ از روز حسابم ؛ به تو چه!